ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

 

Παράγραφος 1. Η Αγία Γραφή είναι ο μόνος, επαρκής, σίγουρος, και αλάνθαστος κανόνας κάθε σωτήριας γνώσης, πίστης και υπακοής.1 Αν και το φως της φύσης και τα έργα της δημιουργίας και της πρόνοιας φανερώνουν την καλοσύνη, τη σοφία, και τη δύναμη του Θεού, ώστε να αφήνουν τους ανθρώπους αναπολόγητους, δεν αρκούν για να δώσουν την γνώση του Θεού και του θελήματός Του, η οποία είναι αναγκαία για τη σωτηρία.2 Ως εκ τούτου, ο Κύριος ευαρεστήθηκε να αποκαλύψει τον εαυτό Του σε διάφορες εποχές και με διάφορους τρόπους και να αναγγείλει το θέλημά Του στην εκκλησία Του3 και κατόπιν για την καλύτερη διατήρηση και διάδοση της αλήθειας, και για την πιο σίγουρη καθιέρωση και ενθάρρυνση της εκκλησίας κατά της διαφθοράς της σάρκας, και της κακίας του Σατανά και του κόσμου, να την παραδώσει εξ ολοκλήρου σε γραπτό κείμενο· το οποίο καθιστά την Αγία Γραφή απολύτως απαραίτητη, με τους πρώην τρόπους της αποκάλυψης του θελήματος του Θεού στον λαό Του να έχουν τώρα ολοκληρωθεί.4

1 Β΄ Τιμόθεον 3:15-17, Ησαΐας 8:20, Λουκάν 16:29,31, Εφεσίους 2:20

2 Ρωμαίους 1:19-21, Ρωμαίους 2:14,15, Ψαλμός 19:1-3

3 Εβραίους 1:1

4 Παροιμίες 22:19-21, Ρωμαίους 15:4, Β΄ Πέτρου 1:19,20

 

Παράγραφος 2. Υπό το όνομα της Αγίας Γραφής, ή του γραπτού Λόγου του Θεού, περιέχονται τώρα όλα τα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, τα οποία είναι τα εξής:

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ:

 

 

ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ:

 

Όλα αυτά έχουν δοθεί υπό την έμπνευση του Θεού, για να είναι ο κανόνας της πίστης και της ζωής.5

5 Β΄ Τιμόθεον 3:16

 

Παράγραφος 3. Τα βιβλία που κοινώς αποκαλούνται Απόκρυφα, που δεν είναι θείας έμπνευσης, δεν είναι μέρος του κανόνα της Γραφής, και ως εκ τούτου δεν έχουν εξουσία στην εκκλησία του Θεού, ούτε θα ‘πρεπε να εγκριθούν ή να χρησιμοποιηθούν διαφορετικά από άλλα ανθρώπινα γραπτά.6

6 Λουκάν 24:27,44, Ρωμαίους 3:2

 

Παράγραφος 4. Η εξουσία της Αγίας Γραφής, λόγω και της οποίας πρέπει να πιστεύεται, δεν εξαρτάται από τη μαρτυρία κανενός ανθρώπου ή καμίας εκκλησίας, αλλά εξ ολοκλήρου από τον Θεό (ο οποίος είναι η ίδια η αλήθεια), τον συγγραφέα αυτής.  Ως εκ τούτου πρέπει να είναι αποδεκτή διότι είναι ο Λόγος του Θεού.7

7 Β΄ Πέτρου 1:19,21, Β΄ Τιμόθεον 3:16, Β΄ Θεσσαλονικείς 2:13, Α΄ Ιωάννη 5:9

 

Παράγραφος 5. Η μαρτυρία της εκκλησίας του Θεού μπορεί να μας επηρεάσει και να μας παρακινήσει προς μια υψηλή και σεβάσμια εκτίμηση της Αγίας Γραφής· και το επουράνιο θέμα, η αποτελεσματικότητα του διδάγματος, καθώς και το μεγαλείο του ύφους, η συναίνεση από όλα τα μέρη, η πρόθεση του συνόλου (η οποία είναι να δώσει όλη τη δόξα στον Θεό), η πλήρης αποκάλυψη του μοναδικού τρόπου της σωτηρίας του ανθρώπου, και πολλά άλλα ασύγκριτα εξοχότατα πράγματα και όλες οι τελειότητές τους, είναι επιχειρήματα σύμφωνα με τα οποία η Γραφή αποδεικνύει σε αφθονία τον εαυτό της να είναι ο Λόγος του Θεού. Παρόλα αυτά, η πλήρης πεποίθηση και διαβεβαίωσή μας για την αλάνθαστη αλήθεια και θεϊκή εξουσία της είναι από το εσωτερικό έργο του Αγίου Πνεύματος που δίνει μαρτυρία από και με τον Λόγο στις καρδιές μας.8

8 Ιωάννην 16:13,14, Α΄ Κορινθίους 2:10-12, Α΄ Ιωάννη 2:20,27

 

Παράγραφος 6. Ολόκληρη η βουλή του Θεού σχετικά με τα πάντα που είναι απαραίτητα για τη δική Του δόξα, τη σωτηρία του ανθρώπου, την πίστη και τη ζωή, είτε έχει τεθεί ρητά, ή απαραίτητα περιέχεται στην Αγία Γραφή, εις την οποία τίποτα ουδέποτε μπορεί να προστεθεί, είτε με νέα αποκάλυψη του Πνεύματος, ή με παραδόσεις ανθρώπων.9 Παρ’ όλα αυτά, αναγνωρίζουμε πως η εσωτερική επιφώτιση του Πνεύματος του Θεού είναι απαραίτητη για την σωτήρια κατανόηση των πραγμάτων που αποκαλύπτονται στον Λόγο,10 και ότι υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που αφορούν την λατρεία του Θεού, και τη διακυβέρνηση της εκκλησίας, κοινές στις ανθρώπινες ενέργειες και κοινωνίες, οι οποίες πρέπει να κανονίζονται από το φως της φύσης και της χριστιανικής σύνεσης, σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες του Λόγου, που πρέπει πάντα να τηρούνται.11

9 Β΄ Τιμόθεον 3:15-17, Γαλάτες 1:8,9

10 Ιωάννην 6:45, Α΄ Κορινθίους 2:9-12

11 Α΄ Κορινθίους 11:13,14, Α΄ Κορινθίους 14:26,40

 

Παράγραφος 7. Τα πάντα στην Γραφή δεν είναι εξίσου απλά από μόνα τους, ούτε εξίσου σαφή σε όλους·12 κι όμως εκείνα τα πράγματα που πρέπει απαραίτητα να γίνουν γνωστά, να πιστευτούν και να τηρηθούν για τη σωτηρία, προβάλονται και ανοίγονται τόσο ξεκάθαρα σε κάποιο μέρος της Γραφής, ώστε όχι μόνο οι πολυμαθείς, αλλά και οι αμαθείς, με την κανονική χρήση των συνήθων μέσων, μπορούν να φτάσουν σε μια επαρκή κατανόηση τους.13

12 Β΄ Πέτρου 3:16

13 Ψαλμός 19:7, Ψαλμός 119:130

 

Παράγραφος 8. Η Παλαιά Διαθήκη στα Εβραϊκά (που ήταν η μητρική γλώσσα του αρχαίου λαού του Θεού),14 και η Καινή Διαθήκη στα Ελληνικά (γλώσσα η οποία κατά το χρόνο της συγγραφής της ήταν γενικά πιο γνωστή στα έθνη), άμεσα εμπνευσμένες από τον Θεό, και με τη μοναδική φροντίδα και πρόνοια Του είναι διατηρημένες αμόλυντες σε όλους τους καιρούς· είναι ως εκ τούτου αυθεντικές, ούτως ώστε σε όλες τις διαμάχες της θρησκείας, η εκκλησία πρέπει τελικά να απευθύνθει σε αυτές.15 Αλλά επειδή αυτές οι αρχικές γλώσσες δεν είναι γνωστές σε όλο το λαό του Θεού, που έχουν το δικαίωμα στις Γραφές, και το ενδιαφέρον για τις Γραφές, και είναι προσταγμένοι εν φόβω Θεού να τις διαβάζουν16 και να τις ερευνούν,17 πρέπει να μεταφράζονται στη κοινή γλώσσα του κάθε έθνους στο οποίο έρχονται,18 ώστε ο Λόγος του Θεού να κατοικεί άφθονα σε όλους, να μπορούν να Τον λατρεύουν με αποδεκτό τρόπο, και μέσα από την υπομονή και την ενθάρρυνση των Γραφών να έχουν ελπίδα.19

14 Ρωμαίους 3:2

15 Ησαΐας 8:20

16 Πράξεις 15:15

17 Ιωάννην 5:39

18 Α΄ Κορινθίους 14:6,28

19 Κολοσσαείς 3:16

 

Παράγραφος 9. Ο αλάνθαστος κανόνας ερμηνείας της Γραφής είναι η ίδια η Γραφή. Συνεπώς, όταν υπάρχει ερώτημα σχετικά με την πραγματική και πλήρη έννοια του εκάστοτε κειμένου (που δεν είναι πολλές, αλλά μία), πρέπει να αναζητηθεί από άλλα μέρη που μιλούν πιο ξεκάθαρα.20

20 Β΄ Πέτρου 1:20,21, Πράξεις 15:15,16

 

Παράγραφος 10. Ο ανώτατος δικαστής, με τον οποίο όλες οι διαμάχες της θρησκείας πρέπει να αποφασιστούν, και όλα τα διατάγματα των συνόδων, οι απόψεις των αρχαίων συγγραφέων, τα δόγματα των ανθρώπων, και τα προσωπικά πνεύματα πρέπει να εξετασθούν, και στην απόφαση του οποίου πρέπει να στηριχτούμε, δεν μπορεί να είναι άλλος, παρά η Αγία Γραφή που παραδόθηκε από το Πνεύμα· και όταν παραδοθεί η πίστη μας στην Γραφή, έχει τελικά επιλυθεί.21

21 Ματθαίον 22:29,32, Εφεσίους 2:20, Πράξεις 28:23

 

---

 

κεφάλαια

1. Περί της Αγίας Γραφής

2. Περί του Θεού και της Αγίας Τριάδας

3. Περί του Διατάγματος του Θεού

4. Περί της Δημιουργίας

5. Περί της Θείας Πρόνοιας

6. Περί της Πτώσης του Ανθρώπου, της Αμαρτίας και της Τιμωρίας της

7. Περί της Διαθήκης του Θεού

8. Περί του Χριστού του Μεσίτη

9. Περί της Ελεύθερης Βούλησης

10. Περί του Αποτελεσματικού Καλέσματος

11. Περί της Δικαίωσης

12. Περί της Υιοθεσίας

13. Περί του Αγιασμού

14. Περί της Σωτήριας Πίστης

15. Περί της Μετάνοιας προς τη Ζωή και τη Σωτηρία

16. Περί των Καλών Έργων

17. Περί της Επιμονής των Αγίων

18. Περί της Βεβαίωσης της Χάρης και της Σωτηρίας

19. Περί του Νόμου του Θεού

20. Περί του Ευαγγελίου και της Έκτασης της Χάρης του

21. Περί της Χριστιανικής Ελευθερίας και της Ελευθερίας της Συνείδησης

22. Περί της Θρησκευτικής Λατρείας και της Ημέρας του Σαββάτου

23. Περί των Νόμιμων Όρκων και Υποσχέσεων

24. Περί των Πολιτικών Κυβερνήσεων

25. Περί του Γάμου

26. Περί της Εκκλησίας

27. Περί της Κοινωνίας των Αγίων

28. Περί του Βαπτίσματος και του Δείπνου του Κυρίου

29. Περί του Βαπτίσματος

30. Περί του Δείπνου του Κυρίου

31. Περί της Κατάστασης του Ανθρώπου μετά το Θάνατο, και της Αναστάσης των Νεκρών

32. Περί της Τελικής Κρίσης