Ομολογία Πίστεως του 1689

Κεφάλαιο 11

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Παράγραφος 1. Ο Θεός δικαιώνει δωρεάν, αυτούς που καλεί αποτελεσματικά,1 όχι εγχέοντας δικαιοσύνη μέσα τους, αλλά συγχωρώντας τις αμαρτίες τους, και τους λογαριάζει ως δίκαιους και τους δέχεται ως δίκαιους·2 όχι λόγω κάποιου έργου που έπραξαν, αλλά για χάρη του Χριστού και μόνο.3 Η δικαιοσύνη που τους καταλογίζεται, δεν είναι η ίδια η πίστη (η πράξη του να πιστεύουν), ή οποιαδήποτε άλλη ευαγγελική υπακοή που πρόσφεραν, αλλά η ενεργός υπακοή του Χριστού προς ολόκληρο το νόμο, και η παθητική υπακοή στο θάνατό Του. Αυτοί που δικαιώνονται λαμβάνουν μέσω της πίστης τη δικαιοσύνη του Χριστού,4 την οποία πίστη δεν την έχουν από μόνοι τους· είναι δώρο του Θεού.5

1 Ρωμαίους 3:24, Ρωμαίους 8:30

2 Ρωμαίους 4:5-8, Εφεσίους 1:7

3 Α΄ Κορινθίους 1:30-31, Ρωμαίους 5:17-19

4 Φιλιππησίους 3:8-9, Εφεσίους 2:8-10

5 Ιωάννην 1:12, Ρωμαίους 5:17

Παράγραφος 2. Η πίστη, η οποία δέχεται και στηρίζεται στον Χριστό και τη δικαιοσύνη Του, είναι το μοναδικό μέσον δικαίωσης·6 όμως δεν είναι μόνη της στο πρόσωπο που δικαιώνεται, αλλά πάντα συνοδεύεται με όλες τις άλλες χάρες της σωτηρίας, και δεν είναι νεκρή πίστη, αλλά ενεργεί μέσω αγάπης.7

6 Ρωμαίους 3:28

7 Γαλάτες 5:6, Ιακώβου 2:17, Ιακώβου 2:22,26

Παράγραφος 3. Ο Χριστός, με την υπακοή Του και το θάνατό Του, ξεχρέωσε πλήρως το χρέος όλων εκείνων που δικαιώνονται· και με τη θυσία του εαυτού Του, με το αίμα που έχυσε στο σταυρό, καθώς υπέφερε στη θέση τους την ποινή που εκείνοι είχαν υποστεί, ικανοποίησε πραγματικά, αληθινά και πλήρως τη δικαιοσύνη του Θεού εκ μέρους τους·8 όμως η δικαίωσή τους είναι μόνο από τη δωρεάν χάρη Του, αφού ο Χριστός δόθηκε γι’ αυτούς από τον Πατέρα, αφού η υπακοή Του και η ικανοποίηση Του έγιναν ελεύθερα αποδεκτές για λογαριασμό τους, και αφού δεν υπήρχε τίποτα άξιο μέσα σ’ αυτούς.9 Η δικαίωσή τους είναι μόνο από δωρεάν χάρη, ώστε η απόλυτη δικαιοσύνη και η πλούσια χάρη του Θεού να δοξαστούν στη δικαίωση των αμαρτωλών.10

8 Εβραίους 10:14, Α΄ Πέτρου 1:18-19, Ησαΐας 53:5-6

9 Ρωμαίους 8:32 Β΄ Κορινθίους 5:21

10 Ρωμαίους 3:26, Εφεσίους 1:6-7, Εφεσίους 2:7

Παράγραφος 4. Ο Θεός από την αιωνιότητα έχει δώσει διάταγμα να δικαιωθούν όλοι οι εκλεκτοί,11 και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες τους, και αναστήθηκε για τη δικαίωσή τους·12 ωστόσο, δεν είναι δικαιωμένοι προσωπικά, μέχρι τη χρονική στιγμή που το Άγιο Πνεύμα εφαρμόσει σ’ αυτούς τα οφέλη του Πρόσωπου και του έργου του Χριστού.13

11 Γαλάτες 3:8, Α΄ Πέτρου 1:2, Α΄ Τιμόθεον 2:6

12 Ρωμαίους 4:25

13 Κολοσσαείς 1:21-22, Τίτον 3:4-7

Παράγραφος 5. Ο Θεός συνεχίζει να συγχωρεί τις αμαρτίες εκείνων που έχουν δικαιωθεί,14 και παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν μπορούν να πέσουν από την κατάσταση της δικαίωσης,15 μπορούν όμως, με τις αμαρτίες τους, να πέσουν στην πατρική δυσαρέσκεια του Θεού·16 και όταν βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση, συνήθως δεν επιστρέφουν στο φως του προσώπου Του έως ότου ταπεινωθούν, παρακαλέσουν για συγχώρεση, και ανανεώσουν την πίστη τους και τη μετάνοιά τους.17

14 Ματθαίον 6:12, Α΄ Ιωάννη 1:7,9

15 Ιωάννην 10:28

16 Ψαλμός 89:31-33

17 Ψαλμός 32:5, Ψαλμός 51:1-19, Ματθαίον 26:75

Παράγραφος 6. Η δικαίωση των πιστών κατά τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, γινόταν κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τη δικαίωση των πιστών κατά τον καιρό της Καινής Διαθήκης.18

18 Γαλάτες 3:9, Ρωμαίους 4:22-24

The Reformed Reader Home Page  Copyright 1999, The Reformed Reader, All Rights Reserved