Ομολογία Πίστεως του 1689

Κεφάλαιο 17

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Παράγραφος 1. Οι άνθρωποι, τους οποίους ο Θεός έχει αποδεχθεί εν τον Αγαπημένο Του, που τους έχει καλέσει αποτελεσματικά και αγιάσει με το Πνεύμα Του, και που τους έχει δώσει την πολύτιμη πίστη των εκλεκτών Του, δεν μπορούν ούτε καθ’ ολοκληρίαν, ούτε εν τέλει να πέσουν από την κατάσταση της χάρης, αλλά σίγουρα θα επιμείνουν σ’ αυτήν μέχρι το τέλος, και θα σωθούν αιώνια, αφού ο Θεός ποτέ δεν θα μετανοήσει για τα χαρίσματα και τις κλήσεις Του. Κι από την ίδια πηγή, ο Ίδιος εξακολουθεί να γεννά και να τρέφει μέσα τους την πίστη, την μετάνοια, την αγάπη, τη χαρά, την ελπίδα, και όλες τις χάρες του Πνεύματος εις την αθανασία·1 και αν πολλές καταιγίδες και πλημμύρες προκύψουν και χτυπήσουν επάνω τους, δεν μπορούν ποτέ να τους μετακινήσουν από το θεμέλιο και το βράχο στον Οποίον έχουν στερεωθεί επάνω μέσω της πίστης· και παρά το γεγονός ότι μέσω της απιστίας και των πειρασμών του Σατανά, μπορεί για ένα διάστημα η θέαση του φωτός και της αγάπης του Θεού να σκιαστεί και να κρυφτεί απ’ αυτούς,2 Αυτός εξακολουθεί να είναι ο Ίδιος, και είναι σίγουρο ότι θα διατηρηθούν από τη δύναμη του Θεού προς την σωτηρία, και θα απολαύσουν την αποκτηθείσα κληρονομιά τους, αφού είναι χαραγμένοι στις παλάμες των χεριών Του, και τα ονόματά τους έχουν γραφτεί στο βιβλίο της ζωής από όλη την αιωνιότητα.3

1 Ιωάννην 10:28-29, Φιλιππησίους 1:6, Β΄ Τιμόθεον 2:19, Α΄ Ιωάννη 2:19

2 Ψαλμός 89:31-32, Α΄ Κορινθίους 11:32

3 Μαλαχίας 3:6

Παράγραφος 2. Η επιμονή των αγίων δεν εξαρτάται από την ελεύθερη βούλησή τους, αλλά από το αμετάβλητο διάταγμα της εκλογής,4 που απορρέει από την ελεύθερη και αμετάβλητη αγάπη του Θεού Πατρός, από την αποτελεσματικότητα της αξίας και της μεσολάβησης του Ιησού Χριστού και την ένωση με Αυτόν,5 από τον όρκο του Θεού,6 από την μόνιμη κατοικία του Πνεύματός Του και του σπέρματος του Θεού μέσα τους,7 και τη φύση της διαθήκης της χάρης.8 Όλοι αυτοί οι παράγοντες εγγυώνται με βεβαιότητα πως οι άγιοι θα επιμείνουν μέχρι τέλους χωρίς να αποτύχουν.

4 Ρωμαίους 8:30, Ρωμαίους 9:11,16

5 Ρωμαίους 5:9-10, Ιωάννην 14:19

6 Εβραίους 6:17-18

7 Α΄ Ιωάννη 3:9

8 Ιερεμίας 32:40

Παράγραφος 3. Οι άγιοι, μέσω του πειρασμού του Σατανά και του κόσμου, με την επικρατούσα διαφθορά που παραμένει σ’ αυτούς, και την παραμέληση των μέσων συντήρησής τους, μπορούν να υποπέσουν σε οδυνηρές αμαρτίες, και για κάποιο χρονικό διάστημα να συνεχίσουν σ’ αυτές·9 και λόγω αυτών πέφτουν στη δυσαρέσκεια του Θεού και θλίβουν το Αγίο Πνεύμα,10 βλάπτουν τις χάρες τους και τις ανέσεις τους,11 σκληρύνεται η καρδιά τους και τραυματίζεται η συνείδησή τους,12 πονούν και σκανδαλίζουν άλλους, και φέρνουν προσωρινές τιμωρίες στον εαυτό τους·13 ωστόσο θα ανανεώσουν τη μετάνοια τους και θα διατηρηθούν μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό μέχρι τέλους.14

9 Ματθαίον 26:70,74

10 Ησαΐας 64:5,9, Εφεσίους 4:30

11 Ψαλμός 51:10,12

12 Ψαλμός 32:3-4

13 Β΄ Σαμουήλ 12:14

14 Λουκάν 22:32,62

The Reformed Reader Home Page  Copyright 1999, The Reformed Reader, All Rights Reserved