Ομολογία Πίστεως του 1689

Κεφάλαιο 19

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Παράγραφος 1. Ο Θεός έδωσε στον Αδάμ ένα νόμο καθολικής υπακοής γραμμένο στην καρδιά του, και μια συγκεκριμένη εντολή να μην φάει τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού·1 κι έτσι δεσμεύτηκαν αυτός και όλοι οι απόγονοί του στην προσωπική, ολόκληρη, ακριβή, και διαρκή υπακοή.2 Ο Θεός υποσχέθηκε ζωή στην εκπλήρωση του νόμου, και απείλησε με θάνατο στην παραβίαση του, και προίκισε τον Αδάμ με δύναμη και ικανότητα να τον τηρήσει.3

1 Γένεση 1:27, Εκκλησιαστής 7:29

2 Ρωμαίους 10:5

3 Γαλάτες 3:10,12

Παράγραφος 2. Ο ίδιος νόμος που γράφτηκε για πρώτη φορά στην καρδιά του ανθρώπου, εξακολούθησε να είναι ένας τέλειος κανόνας δικαιοσύνης μετά την πτώση,4 και παραδόθηκε από τον Θεό στο Όρος Σινά, σε δέκα εντολές, και γραμμένες σε δύο πλάκες, οι τέσσερις πρώτες αποτελούν το καθήκον μας προς τον Θεό, και οι υπόλοιπες έξι, το καθήκον μας προς τον άνθρωπο.5

4 Ρωμαίους 2:14-15

5 Δευτερονόμιο 10:4

Παράγραφος 3. Εκτός αυτού του νόμου, που κοινώς ονομάζεται ηθικός, ο Θεός ευαρεστήθηκε να δώσει στον λαό τού Ισραήλ τελετουργικούς νόμους, διατάγματα που υπηρέτησαν ως τύποι μελλοντικών πραγμάτων, εν μέρει σχετικούς με τη λατρεία, προεικονίζοντας τον Χριστό, τις χάρες Του, τις δράσεις Του, τα πάθη Του, και τα οφέλη Του·6 και εν μέρει δίνοντας διάφορες οδηγίες ηθικών καθηκόντων.7 Όλοι οι τελετουργικοί νόμοι διορίστηκαν μόνο για τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, κι έτσι καταργούνται και αφαιρούνται μέσω του Ιησού Χριστού, τον αληθινό Μεσσία και μόνο νομοθέτη, ο Οποίος εξουσιοδοτήθηκε από τον Πατέρα για το σκοπό αυτό.8

6 Εβραίους 10:1, Κολοσσαείς 2:17

7 Α΄ Κορινθίους 5:7

8 Κολοσσαείς 2:14,16-17, Εφεσίους 2:14,16

Παράγραφος 4. Στον λαό τού Ισραήλ έδωσε επίσης διάφορους δικαστικούς νόμους, οι οποίοι ενώ έληξαν μαζί με την πολιτεία αυτού του λαού, οι δίκαιες αρχές που εμφανίζονται σε αυτές εξακολουθούν να ισχύουν, όχι επειδή βρίσκονται στους νόμους του Μωυσή, αλλά λόγω του χαρακτήρα τους που δεν αλλάζει.9

9 Α΄ Κορινθίους 9:8-10

Παράγραφος 5. Ο ηθικός νόμος δεσμεύει παντοτινά τους πάντες να τον υπακούουν, τόσο τους δικαιωμένους ανθρώπους όσο και τους υπόλοιπους,10 όχι μόνον όσον αφορά το περιεχόμενο του νόμου, αλλά και όσον αφορά την εξουσία του Θεού, του Δημιουργού, που τον έδωσε·11 και ο Χριστός στο Ευαγγέλιο σε καμία περίπτωση δεν τον ακυρώνει, αλλά αντιθέτως ενισχύει αυτήν την υποχρέωση.12

10 Ρωμαίους 13:8-10, Ιακώβου 2:8-12

11 Ιακώβου 2:10-11

12 Ματθαίον 5:17-19, Ρωμαίους 3:31

Παράγραφος 6. Παρά το γεγονός ότι οι αληθινοί πιστοί δεν είναι κάτω απ’ τον νόμο ως προς μια διαθήκη έργων μέσω της οποίας θα δικαιωθούν ή θα καταδικαστούν,13 ο νόμος είναι πολύ χρήσιμος για αυτούς καθώς και για τους άλλους, αφού ως κανόνας της ζωής, τους ενημερώνει για το θέλημα του Θεού και το καθήκον τους, τους κατευθύνει και τους δεσμεύει να περπατούν αναλόγως· ανακαλύπτουν επίσης τις αμαρτωλές μολύνσεις της φύσης τους, της καρδιάς τους, και τη ζωής τους, κι έτσι εξετάζοντας τον εαυτό τους, μπορούν να έρθουν σε μεγαλύτερη πεποίθηση της αμαρτίας, σε μεγαλύτερη ταπείνωση εξαιτίας της, και να έχουν μεγαλύτερο μίσος κατά αυτής·14 μαζί με μια πιο σαφή όψη της ανάγκης που έχουν για τον Χριστό και την τελειότητα της υπακοής Του. Ο νόμος είναι επίσης χρήσιμος στους αναγεννημένους για να περιορίσει τις διαφθορές τους, αφού απαγορεύει την αμαρτία· και οι απειλές του δείχνουν τι αξίζουν ακόμα και οι δικές τους αμαρτίες, και τι βάσανα μπορούν να περιμένουν σε αυτή τη ζωή εξαιτίας των αμαρτιών, αν και έχουν απαλλαγεί από την κατάρα και την απεριόριστη αυστηρότητα του νόμου. Οι υποσχέσεις του νόμου δείχνουν επίσης πως ο Θεός επιδοκιμάζει την υπακοή, και εκθέτουν τις ευλογίες που μπορούν να περιμένουν από την τήρησή του, αλλά όχι ότι τους είναι χρωστούμενο από τον νόμο σαν σε διαθήκη έργων· ώστε ο άνθρωπος που κάνει καλό και απέχει από το κακό, επειδή η νόμος ενθαρρύνει το ένα και αποτρέπει από το άλλο, δεν είναι απόδειξη ότι είναι κάτω από νόμο και όχι κάτω από χάρη.15

13 Ρωμαίους 6:14, Γαλάτες 2:16, Ρωμαίους 8:1, Ρωμαίους 10:4

14 Ρωμαίους 3:20, Ρωμαίους 7:7, κτλ.

15 Ρωμαίους 6:12-14, Α΄ Πέτρου 3:8-13

Παράγραφος 7. Οι παραπάνω χρήσεις του νόμου δεν είναι σε αντίθεση με τη χάρη του Ευαγγελίου, αλλά είναι ευχάριστα σύμφωνες με αυτή,16 αφού το Πνεύμα του Χριστού υποτάσσει και καθιστά ικανή τη βούληση του ανθρώπου να πράξει ελεύθερα και χαρούμενα αυτό που το θέλημα του Θεού, όπως αποκαλύπτεται στον νόμο, απαιτεί να γίνει.17

16 Γαλάτες 3:21

17 Ιεζεκιήλ 36:27

The Reformed Reader Home Page  Copyright 1999, The Reformed Reader, All Rights Reserved